مــیان غربــت و غــصه مـــیان تلی درد نشسته ام چه غریبانه با نگاهی سرد
مـــنی که دخـــترآییـــنه و غــزل بـــودم چه شد در اوج بهارم شدم خزانـی زرد
نگو عزیزو پــناهـــم چــرا نــمی خنـــدم مــگرزمــانه به مـن یا تو اعـــــتنایی کرد
بــه جــرم ســادگی و اعـــتمادو ایــمانم شـــدم مــــترسک آرام بـــاغ هر نامـــرد
مــگر بــــرای پــــریدن نیـــامـــــده بــودم چــرا شـدم زبــلند آســـــمان زیباـ طــرد
مـگر تـــــــرانه نــــبودم پـر از غـرورو صـدا مگر سپـیده نــبودم چــرا شدـم شبـگرد
دوباره فتـنه ی شیـطان مرا زخـود دزدیـد برای دســت نـجـیـبم دوباره سیــب آورد
صدای خنده ی شیطان و روسیاهی من ودخـتری که نشـسـتـه مـیان تـلی درد !
***********************************
هوایت را که از من گرفتی
بند بند نفس می کشم
به بند آخر رسیده ام
مرورم نمی کنی؟!